Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι ένα πολύ σοβαρό μεταβολικό νόσημα.
Η εμφάνιση της πάθησης συμβαίνει όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να αξιοποιήσει σωστά τα επίπεδα γλυκόζης, παράγοντας ενέργεια, με αποτέλεσμα να κυκλοφορούν ελεύθερα στο αίμα. Χωρίς θεραπεία τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα είναι ικανά να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές στην υγεία.
Τύποι Σακχαρώδη Διαβήτη
Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου Ι
Ένα 10% των ανθρώπων που πάσχουν από διαβήτη, έχουν Τύπου Ι.
Πρόκειται για μια αυτοάνοση πάθηση, όπου το ίδιο το σώμα καταστρέφει τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, προκαλώντας γρήγορη αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα.
Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου ΙΙ
Ένα 90% των ανθρώπων που πάσχουν από διαβήτη, έχουν Τύπου ΙΙ.
Σε αυτή την κατηγορία, ο οργανισμός είτε παράγει ινσουλίνη που όμως δεν λειτουργεί σωστά, είτε δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη, με αποτέλεσμα η γλυκόζη να συσσωρεύεται στο αίμα.
Επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτη
Ο διαβήτης συνδέεται με μια σειρά επιπλοκών. Αυτές οι επιπλοκές είναι ευρείες και οφείλονται στη χρόνια αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, γεγονός που οδηγεί σε βλάβη των αγγείων.
Οι επιπλοκές που προκύπτουν, ομαδοποιούνται σε δυο κατηγορίες.
Την κατηγορία των «μίκρο-αγγειακών νοσημάτων».
Η κατηγορία αυτή αφορά τις βλάβες που προκαλούνται στα μικρά αιμοφόρα αγγεία.
Οι μικροαγγειακές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- την ασθένεια των ματιών, που ονομάζεται αμφιβληστροειδοπάθεια,
- τη νεφρική νόσο, που ονομάζεται νεφροπάθεια
- τη νευρική βλάβη, που ονομάζεται νευροπάθεια
Την κατηγορία των «μάκρο-αγγειακών νοσημάτων»
Η κατηγορία αυτή αφορά τις βλάβες που προκαλούνται στις αρτηρίες.
Οι κύριες μακροαγγειακές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- επιταχυνόμενη καρδιαγγειακή νόσο, με αποτέλεσμα το έμφραγμα του μυοκαρδίου
- εγκεφαλοαγγειακές παθήσεις, που εμφανίζονται ως εγκεφαλικά επεισόδια
Παρόλο που η υποκείμενη αιτιολογία παραμένει αμφιλεγόμενη, με το διαβήτη συνδέεται επίσης η δυσλειτουργία του μυοκαρδίου, η οποία εμφανίζεται ανεξάρτητα από αθηροσκλήρωση.
Άλλες χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη είναι η κατάθλιψη, η άνοια και η σεξουαλική δυσλειτουργία.
Με τη συμβατική κλινική αντιμετώπιση, ο κίνδυνος των μεγάλων χρόνιων επιπλοκών στον διαβήτη τύπου Ι, με βάση τη μελέτη DCCT (Diabetes Control and Complications Cohort) και την μελέτη παρακολούθησης της επιδημιολογίας των διαβητικών παρεμβάσεων και επιπλοκών (EDIC) ανέρχεται σε:
47% για αμφιβληστροειδοπάθεια,
17% για νεφροπάθεια και
14% για καρδιαγγειακές παθήσεις.
Για τον διαβήτη τύπου ΙΙ, υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα, με σημαντικές διαφορές στις σχετικές αναλογίες των διαφόρων επιπλοκών μεταξύ των ασθενών.
Καταλήγουμε λοιπόν στο γεγονός ότι ο επαρκής γλυκαιμικός έλεγχος, σε συνδυασμό με θεραπείες που στοχεύουν στη διαμόρφωση της ομοιόστασης των μιτοχονδρίων, μπορεί να βοηθήσει τους διαβητικούς ασθενείς να αναστείλουν την περαιτέρω εξέλιξη των επιπλοκών από το Σακχαρώδη Διαβήτη.